- July 13th, 2020
- Category:
Weekendje weg ten tijden van Corona
"THE WAY TO GET STARTED IS TO QUIT TALKING AND BEGIN DOING" - Walt Disney De Wije Werelt in met 4
Eindelijk, ons eerste uitje met 4! De auto goed volgeladen, inclusief mondmaskers en desinfecterende handgel. De rest van de ellendig lange waslijst zal ik jullie besparen. Klaar voor een rit van +- 2u. Kodi vertelt honderduit over alles wat hij herkent en kan benoemen. Wanneer hij dreigt stil te vallen dan brengt een korte zangstonde soelaas. Emy ondergaat het allemaal wat minder vrolijk en zorgt voor ettelijke misplaatste decibels voordat ze in slaap valt.
We zijn op weg naar Europarcs De Wije Werelt, gelegen naast het Nationaal Park de Hoge Veluwe. We verblijven 3 nachten in een gezellig Geurt! Zo wordt mijn man zijn naam meestal in het Engels uitgesproken. Het is een volledig houten hutje met stapelbedden aan 2 kanten en een tafeltje met krukjes in het midden. Kodi is wild enthousiast dat mama en papa bij hem slapen, het enthousiasme langs onze kant was eerder gereserveerd. We laden alles snel uit en beslissen om bij de Houtzagerij (originele naam voor je restaurant als je houten hutjes verhuurt) een lokaal biertje, jawel geen zagenmeel, te consumeren met bijhorend bittergarnituur. Deze bestelling had wat voeten in de aarde. Een portie warm gemengd werd na een aantal vragende blikken over en weer aangepast naar een bittergarnituurtje. Deze bestelling werd ongetwijfeld de keuken in geslingerd met minstens een half dozijn domme Belgen opmerkingen er gratis bij. We genieten van onze 2 kindjes. Emy kruipt vrolijk rond en Kodi klimt erop los in de speeltuin. In België wordt je bij uitstapjes constant en terecht geconfronteerd met covid-19. Hier in Nederland is het duidelijk anders, nergens mondmaskers of plexiglas te bespeuren. Menukaarten worden vrolijk doorgegeven onder de klanten onderling, Ik krijg het hier maar warm gemengd van.
De eerste nacht met 4 in 1 kamer kunnen we gerust als bewogen bestempelen. De kindjes gaan eerst slapen. Na een uurtje liggen ze beiden te knorren en genieten wij van een flesje wijn bij de tropische zomertemperaturen van 12 graden. Nadien heeft ons dochtertje last van haar tandjes en al snel werd duidelijk dat het een onderbroken nacht zal worden voor iedereen. Ze slaapt voor het eerst in een reistentje (waarin Kodi steeds zeer goede nachten had). Onze dochter en deze tentconstructie lijken geen vrienden te zijn. Volgende keer toch maar weer een reisbedje mee. We bekijken momenteel de huurprijs van een verhuiswagen voor onze volgende vakantie.
Na de woelige nacht besluiten we om een wandeling te gaan maken in de Hoge Veluwe. Compleet onvoorbereid (wegens tijdgebrek) komen we aan de ingang van het park. We betalen de toegangsprijs. Kinderen tot 6 jaar mogen gratis het park binnen. We zoeken een buggyvriendelijk parcours uit aan het parkpaviljoen en genieten van de landschappenwandeling met inderdaad veel verschillende landschappen. Heerlijk helder kan je zoiets noemen! Het paviljoen valt bij ons beiden niet in de smaak. De moderne architectuur en gekke materiaalkeuze maken het een karikatuur voor onze niet-kenners ogen.
Nadien maken we een fietstochtje. Overal in het park staan witte fietsen die je gratis mag gebruiken. Samen met een kinderzitje of 2 bezorgt de achteruittraprem voor de nodige hilariteit. Ik neem een fiets met een stoeltje voorop. Emy vond dit geweldig. Tijdens de fietstocht een korte maar krachtige regenbui. De regenjassen gaan aan dus, typisch zomerweer in de Benelux Kodi die had zichzelf aangepast aan de omstandigheden en zijn winterslaap ingezet, hij sliep bijna de ganse tocht.
We passeren langs het jachthuis Sint-Hubertus (mooi!) en onderweg komen we een prachtig edelhert tegen.
De volgende dag spenderen we na een korte ochtendwandeling door het Mosselveld, geen gevonden btw, grotendeels op de camping. Kodi crost overal naartoe met zijn loopfietsje en fiere Emy doet aardig wat stapjes achter haar loopwagentje. In de namiddag gaat Kodi zwemmen in het "verwarmd" zwembad. Dit blijkt echter enkel zo te zijn als je ijsberen ( de activiteit zwemmen in heel koud water, niet de dieren) normaal vindt.
Tegen 16u vertrekken we naar restaurant De Waldhoorn in Otterlo. Lekker gegeten met op de achtergrond live muziek. Ook hier is er niet veel van covid-19 maatregelen te merken. Er is ons enkel gevraagd geweest om onze handen te desinfecteren met een gelletje bij aankomst. Het is ons 2e restaurantbezoek met 4 sinds de komst van Emy. Geen idee waarom we dit niet vaker doen want het is echt een fijn momentje voor de mama en de papa.
Onze 2 dudskes hebben het super gedaan. Wij zien onze komende reis naar Spanje helemaal zitten. Hopelijk gooit Corona geen roet in het eten.