Eindelijk vakantie, we bestuderen de kleurenbingo van de overheid en kiezen finaal voor het immer zonnige Spanje. Galicia en Baskenland lijken nog oranje en we trekken dus vol goede moed en een overvolle auto richting het zuiden. Een tetris muziekje galmt in mijn hoofd wanneer ik bij poging 1 nog het een en ander ben vergeten in te laden en de koffer al niet dichtgaat. Tent, dubbele buggy, bedjes voor iedereen, overload aan kleding, ijskast,… we worden zigeuners voor 3 weken.

Om de langgerekte geeuw naar het zuiden niet te laten veranderen in een langgerekte schreeuw vanop onze achterbank kiezen we voor een route met 2 maal een 2 daagse tussenstops.

Onze eerste halte is Mont-Saint-Michel. Het zullen de warmste dagen van het jaar worden, maar gelukkig waren we vroeg uit de veren om van de mooie wandeling richting MSM te genieten. Wanneer we dichter bij het klooster komen begint Kodi “Kakasteel” te roepen. Hij heeft de neiging om bepaalde lettergrepen 2 maal uit te spreken met zeer grappige en uiterst schattige gevolgen. Het is ondanks corona-tijden ontzettend druk in de kleine, steile straatjes. Wanneer we op eindeloze trappen stuiten maken we rechtsomkeer met de buggy. We reppen ons terug naar het zwembad voor verkoeling en de 10km laat zich enigszins gewaar worden in de beentjes.

Kamperen is voor de kindjes ook nieuw en aangezien ze voor het eerst samen slapen is het al snel een festijn van gieren, springen, lachen en wenen. We besluiten niet te snel in te grijpen en ze te laten genieten van hun tijd samen… om 23u30 is het echter stilaan goed geweest. Ze zijn beiden doodop, hebben om beurten hun ogen al eens dichtgedaan, maar blijven elkaar wakker maken. Gelukkig is een kleine net iets kordatere interventie voldoende om ze finaal naar dromenland te sturen. Beste lezers, geen kinderen hebben in dit proces schade opgelopen en alles verliep zonder het gebruik van fysiek geweld.

We zijn zo geen plakijzers (buiten als het op horecazaken aankomt wanneer het mag uiteraard) en zijn na 2 dagen uitgekeken op deze mooie postkaart. Krokodillenboerderijen en allerlei winkeltjes die allemaal artisanale producten verkopen zeggen ons weinig dus we reizen verder naar Bordeaux, we kiezen voor een gezellige camping met zwembadje voor de kindjes en uiteraard louter toevallig vlakbij Saint-Emillion.

Een gezellige winetasting bij Chateau Cantenac ronden we af met de aankoop van de enige lekkere wijn die we daar hebben gedronken, weinig verassend de duurste. We kennen echt te weinig van wijnen, maar omdat de bordeaux regio overbevraagd en bekocht is lijken enkel de duurdere wijnen in onze smaak te vallen.

Kodi is trouwens helemaal mee met het ontsmetten van de handen, maar tijdens onze lunch later op de dag in Saint-Emillion gaat het mis. Deze pompjes met ontsmettingsmiddel staan vaak op gekke hoogtes en tijdens een van deze wasbeurten spuit ik per ongeluk ontsmettingsmiddel in Kodi’s oog. Sindsdien deinst hij altijd wat achteruit en zegt: “ni oog papa, neeeeuh”. Dit houdt hij zelfs tot nu plichtsgetrouw vol.

Volgende halte is San Sebastian, we eten onze buikjes rond en genieten van de prachtige binnenstad. Het is ontzettend druk op het stadstrand. We wijken daarom af van ons strandplan en besluiten om een beetje te gaan shoppen. Die avond moeten we onze tent opzetten in de regen en het zal uiteindelijk niet meer stoppen tot we onze wagen parkeren in Bilbao. De pintxos zijn op beide locaties van uitzonderlijk hoge kwaliteit en de gezellige historische centra maken indruk echter blijft het architecturaal hoogtepunt toch het Guggenheim museum. Opnieuw rijden we uit Bilbao weg met een gigantisch onweer in onze achteruitkijkspiegel. We lijken wel stormhunters.

Ondertussen staat de oneindige liefde voor ons dochtertje onder druk, ze laat zich zeer frequent horen vanaf er het minste verkeerd gaat in haar omgeving of in haar hoofdje. We maken er ons wel eens druk in, maar besluiten om er zo rustig als mogelijk bij te blijven. Moesten we toen al geweten hebben wat er zich daags nadien zou afspelen tijdens één van onze “dutjes autoritten” dan hadden we er zelfs niet over durven klagen.

To be continued...