- July 16th, 2021
- Category:
BRILjante Defender deel 1
Lang leve de Defender... een lofzang voor een stukje auto erfgoed. Avontuurlijk naar de Ardennen met het ganse gezinnetje.
Het is net na de middag wanneer we landen in Windhoek. Met enige trots neem ik de sleutels van onze huurwagen in ontvangst. Hier heb ik al zolang van gedroomd! Een land rover defender pickup met twee daktenten op. Van de Namib woestijn via de Skeleton Coast naar Etosha National Park. Cruzen door de Makgadikgadi zoutvlakten en slapen in de openlucht op een matje terwijl je met verstomming naar de zonsondergang kijkt en de ronding van de aarde bewondert.
Wacht laat me opnieuw beginnen.
Zo had het moeten zijn! In realiteit rij ik op veel te drukke wegen half Nederland door om ergens net voorbij Enschede wel degelijk hierboven beschreven 4x4 op te pikken.
Het is ook wel een kinderdroom die realiteit wordt. Aangezien we nog niet 2x gevaccineerd zijn besluiten we om het voor onszelf niet moeilijker te maken dan nodig. We gaan onze geliefde Ardennen onveilig maken!
Tegen 100km/u met een hels kabaal gaan we op pad, een gedreun van de zware diesel motor, alles wat vasthangt hangt eigenlijk net los genoeg om te klapperen. De deur bij Kodi daar kan je onderaan gewoon doorkijken recht naar buiten. Remmen is heel hard stampen op een pedaal en hopen dat de kolos tot stilstand komt.
Maar gek genoeg vindt iedereen het fantastisch! Emy slaapt beter dan in onze eigen auto en Kodi zit bijna even hard te glunderen als papa. Jeej ons familietjes was born for adventure. Eerste stop, om de rit te breken en om de kinderen wat waterpret te laten beleven, plopsaqua! Wat een avontuur😊
Maar een avontuur zou het worden. De kindjes zijn eerst onder de indruk van al de drukte maar al snel vinden ze hun draai. Ze gaan enthousiast mee in zwembaden en glijbanen allerlei, tot ik beslis om de wildwaterbaan eens te nemen zonder kindjes weliswaar. Het gaat tergend traag vooruit en ik heb al snel een beetje spijt. Overal moet ik mij afduwen om wat tempo te maken, tot vlakbij het einde. De baan neemt een duik en ik word onder water gesleurd. Ik besef onmiddellijk, dit is niet goed voor mijn bril en probeer hem nog vast te grijpen. Helaas de zee geeft en de zee neemt en de wildwaterbaan in plopsaqua Hannuit dus duidelijk ook mijn bril verdwijnt in de kolkende watermassa. De redder roept me onmiddellijk toe dat het hopeloos is om het te zoeken. Ik zet toch door en probeer wat rond te kijken. Echter op het einde van de baan is het echt wel een draaikolk waar je moet vechten tegen de stroming. Ik moet het melden aan de infobalie en 's avonds wanneer alles wordt uitgezet zullen ze hem zeker vinden.
Al pierend loop ik te zoeken naar mijn teergeliefd familietje, met mijn -4.5 en -5 ben ik echt wel visueel gehandicapt zonder bril. Uiteindelijk weet ik ze te lokaliseren. Het volgende uur wordt ingenomen met het rondbellen naar vrienden en familie om mijn reservebril te komen brengen. Het grote probleem was dat we konden kiezen om terug te draaien en zo nog 3,5 uur in de auto (en het was al 15u) te zitten of gewoon door te doen zonder bril. Helaas had ik geen lenzen bij want ja dan had het probleem zich in eerste instantie al niet voorgedaan. Met een zonnebril rondlopen op een camping als de zon onder is zal waarschijnlijk ook veel gefronste blikken opleveren.
Gelukkig vinden één van de grootouders de tijd voor een retourtje Landen. Al snel zit ik terug achter het stuur van het witte monster en rijden we dieper de Ardennen in. Ondertussen hadden we al gemerkt dat er een aantal winkels en restaurants toe waren omwille van leveringsproblemen door de overstromingen. Als we aankomen op de camping, blijkt ook deze niet volledig gespaard. Enkele plaatsen liggen er drassig bij en het gezellige en gezapige riviertje dat zich rond de camping kronkelt is een heel stukje hevigere dan de wildwaterbaan in een niet nadergenoemd kindvriendelijk waterpark. Gezien ons vervoermiddel is dit voor ons allemaal geen probleem. De zeer vriendelijke eigenaar en medewerkers van de camping geven ons een leuk plaatsje en niet veel later zitten we op hun terras een Leffe te drinken. Hierdoor gaat het opzetten van de daktenten nog vlotter of niet?
